کد مطلب:90414 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:132
ترجمه: جز نیكوكاری چیزی از او انتظار نمی رود. شرح: در بحث گذشته، در مسئله ی خیر و شر، به این نكته اشاره شد كه اصل هستی، در مقابل نیستی، خیر محض است شرور و اعدام در مقابل هستی، قرار نگرفته و با آن ارتباط ندارند، از اینرو از وجود، جز خبر چیزی پدید نیاید و پرواپیشگان كه وجودشان خیر محض است جز نیكویی از آنها انتظاری نخواهد بود. انسان با اختیار، گاهی به سوی خیر و زمانی به جانب شر روانه است: «فالهمها فجورها و تقویها.» اما امتیاز پرواپیشگان در این است كه با اختیار خود از شرور روگردان هستند و راه آنها راه خیرات می باشد، اما این به آن معنا نیست كه صدور خیرات از آنها حتمی و صدور شر از آنها محال باشد، چرا كه این معنا مخصوص مقام عصمت است اما دیگر افراد چنین نیستند، آری پرواپیشگان عدالت پرور، چون حائز ملكه ی عدالتند، انتظاری كه از آنها می رود صدور خیرات است نه شرور و بدیها. [صفحه 424]
«الخیر منه مامول»
صفحه 424.